charkać

charkać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, charkaćam, charkaća, charkaćają {{/stl_8}}– charknąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa, charkaćnę, charkaćnie, charkaćnij, charkaćnął, charkaćnęli {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'z głośnym charkotem wyrzucać z gardła, szybko wydychając powietrze, zalegającą tam flegmę, krew, ślinę': {{/stl_7}}{{stl_10}}Obrzydliwie charkać flegmą. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'pluć zebraną w ustach treścią': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ktoś charknął z wprawą prosto na chodnik. {{/stl_10}}